ต้นปีที่ผ่านมาวางแผนไว้หลายอย่างว่าจะทำนู่นทำนี่ สุดท้ายก็มีทั้งที่ทำได้และทำไม่ได้ปนกันไป เป้าหมายแรกคงหนีไม่พ้นเรียนให้จบ
แม้ว่าตัวเมเจอร์จะไม่มีปัญหา แต่แล้วก็พลาดท่าให้กับวิชานั้นอีกตามเคย… เหลือไอ่ตัวบอสนั้นตัวเดียวอีกแล้ว
เราคงพยายามไม่มากพอสินะ…
คือเหตุผลหนึ่งที่ผมหยิบขึ้นมา เพื่อบอกตัวเองว่านี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้เราไม่สามารถก้าวข้ามมันไปได้
ถามว่าผิดหวังไหม แน่นอนสิ แต่ถึงจะผิดหวังอย่างน้อยๆช่วงเวลาเหล่านั้นก็สอนให้เราเข้าใจและรู้ว่า ตัวเราเองพลาดอะไรไป
ความหวังเป็นสิ่งที่ดี แต่บางครั้งบางทีมันก็ทำให้เราทุกข์นะ
ความหวังเปรียบเสมือนพลังในการขับเคลื่อนชีวิตของเรา เราทุกคนต่างก็มีความหวังเพื่อทำเป้าหมายให้สำเร็จ ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่
เป็นธรรมดาของมนุษย์เราเมื่อตั้งความหวังไว้แล้ว เราก็อยากให้มันสำเร็จเหมือนที่เราคาดความหวังไว้
แต่บ่อยครั้งสิ่งที่เราพบเจออาจจะไม่ใช่ สิ่งที่หวัง แต่มันคือ ความผิดหวัง ซึ่งต้นตอมันก็มาจาก การตั้งความหวัง นี่แหละ
ความผิดหวัง มักมาพร้อมกับ ความเสียใจ อยู่เสมอ แต่ถ้าเราสามารถยอมรับและเข้าใจมัน ผมเชื่อว่าเราจะได้สิ่งที่มีค่ากลับมาเช่นกัน
ท้ายที่สุด ความผิดหวัง และ ความเสียใจ จะกลายเป็นบทเรียนเมื่อเราสามารถยอมรับและเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
หากเราไม่มีความหวัง ชีวิตก็คงไร้ทิศทางและเป้าหมาย แต่การที่ต้องพบเจอกับความผิดหวังซ้ำๆ
ก็คงไม่ใช่เรื่องที่ดีเช่นกัน การตั้งความหวังเป็นสิ่งที่ดีครับ แต่บางทีการตั้งความหวังที่สูงจนเกินไป ก็อาจทำให้เราเสียใจสุดๆได้เช่นกัน
ผมไม่สามารถบอกได้ว่า มันมากหรือน้อยเกินไป เพราะคนที่เข้าใจและรู้จักตัวเองดีที่สุดคือ ตัวคุณ เอง
ครึ่งปีที่ผ่านมา ผมได้เรียนรู้อะไรมากมายจาก ความหวัง และ ความผิดหวัง ถึงแม้จะเป็นการเสียน้ำตาซะส่วนใหญ่
แต่ใช่ว่าจะไม่มีความสุขเลย ชีวิตก็คงเป็นแบบนี้แหละเนอะ หวานขม ระคนกันไป
สุดท้ายนี้ ไม่ว่า cost ที่เสียไปหรือได้รับกลับมาจะเป็นยังไง ขอให้เราเข้าใจและยอมรับมันให้ได้
ผมเชื่อว่า ทุกอดีตที่ผ่านไปมีค่ากับตัวเราเสมอ ครับ ครึ่งปีที่เหลือ สู้ๆนะ
สวัสดีครึ่งปีหลัง เป้าหมายที่ตั้งไว้เป็นยังไงกันบ้าง :)